Zaman

Salı günü beklenen düşük gerçekleşti. Gebeliğim doğal yolla sonuçlandığı için burada vücuduma teşekkürlerimi borç bilirim.

Çok ağrılı sancılı geçti. Neredeyse bir haftadır zaman zaman azalsa da ağrı bitmek bilmedi. Sular en sonunda bugün sakinlendi. Gözümün önündeki perde yavaş yavaş kalkmaya başladı.

Kimsenin başına vermesin. Zor şeymiş meğer düşük. Ya da ben zor yaşadım, bilemem. Düşük diyince insanın aklına sanki yere bir anda kalemin düşer gibi bir görüntü geliyor. Pıt diye bir anda, hop diye oluvereceğini zannediyor insan. Yerçekimi var ya hani. Birşey düştü mü anlıktır, hemen oluverir. Ama iş hamileliğe gelince öyle olmuyormuş meğer. Günler hatta haftalar süren ağrısı sancısı bir yana, üstüne üstlük vücuttan çıkış anı ve görülen tablo akıllara zarar. Neyse bunu da böylece geride bıraktık.

Son bir haftada öyle çok ağladım ki göz kapaklarım tahriş oldu, silip ovalamaktan kabuk tuttu resmen. Sanırım düşük olduktan sonra hormonlar hızla yere çakılmaya başlıyor (ki dün yaptırdığım beta testi de bunu doğruladı) İşte o çakılma zamanı da vücut öyle bir çalkalanıyor ki bir gece hiç durmadan 4 saat ağlamışım, ertesi gün eşim söyledi. Onu takip eden günler de pek farklı değildi, bayağı psikopat davranışlar sergiledim. Yok dedim, delirdim heralde, al işte buraya kadarmış, sıyırdın artık. İstop çarçop! Sonra ne oluyorsa oluyor işte. Klasik laftır, "zamana bırak" denir ya zor anlarda. Hakkaten bu zaman ne menem şeydir, in midir cin midir nedir, her nasıl oluyorsa her geçen gün biraz daha normale dönmeye başladım. Valla ben birşey yapmadım, kendi kendine oluyor işte. Sonra aklıma geldi, ilk düşüğümden sonra da hayat sanki normale hiç dönmeyecek gibi gelmişti. Ohooo! Normale dönmekle kalmadı ne tatiller, ne seyahatler, ne partiler, ne eğlenceler yaşadık üstüne. Zaman herşeyin ilacı diye vallahi boşuna dememiş atalarımız. Şundan beş gün önce bloğum aklıma geldiğinde " ne uğraşıcam yeaa, yazmam zaten artık bi daha!" diye atıp tutarken, aha bugün burdayım işte.

Siz siz olun herşeyin üstünüze yıkıldığı an koyverin gitsin, zaman napıyor nediyor hepsini toparlıyor. Tecrübeyle sabit.

Aslanım Zaman. Henüz sırrını çözemedim ama, iyi ki varsın.